Winterwonderland en andere zaken

Het vriest al een aantal dagen, de kale takken van de bomen zijn bedekt met rijp.
Ook het pampagras en de coniferen zien er prachtig uit met het witte laagje.
Gladdich zou het liefst de hele dag buiten zijn, hij vindt het droge en koude weer heerlijk! Maar het liefst heeft hij ook wat gezelschap en de rest van de familie zit liever binnen. Chimay is nog flink in de rui en heeft dus een wat minder warm bontjasje als Gladdich.
Gladdich heeft wat last gehad van z'n knie rechtsachter, maar zo te zien is het (nog) geen gescheurde knieband. Het was wat erger met het natte weer eerder deze maand. We proberen nu met rustige, maar wel redelijk lange wandelingen zijn spieren wat sterker te maken en het gaat vooruit. We hebben wel genoeg gescheurde kniebanden voor de rest van ons leven gehad met Nemo en Pandora!

Het dagelijkse leven is wat veranderd nu Frank een baan heeft. Gisteravond zat ik nog te denken wat een wereld van verschil met een jaar geleden!
De nacht van woensdag op donderdag werkte Frank, donderdagmiddag hadden we een afspraak bij de psychiater in Naaldwijk en zijn daarna bij mijn ouders geweest en gisteren (vrijdag) is Frank nog naar Rotterdam geweest, naar z'n vader en daarna een avondje in café Haagse Bluf (waar een hoop bekenden waren). Een jaar geleden was dit absoluut niet mogelijk geweest, was alleen het bezoek aan Naaldwijk en aan mijn ouders al vermoeiend genoeg geweest en had Frank een week nodig gehad om daar van bij te komen. Dat twee keer een half pilletje Ritalin per dag zo'n verschil kan maken....

Zelf begin ik er nu aan te wennen dat Frank zo af en toe een nacht niet thuis is. Het helpt enorm dat er wat mensen in de buurt zijn die ik in geval van nood kan bellen. Dat is nog niet nodig geweest, maar het idee dat het kan is al erg rustgevend.

kinderboeken

De pups zijn weg, het huishouden is weer (bijna) op orde, dat geeft weer tijd voor de leuke dingen in het leven.

In de kinderboekenweek had ik mezelf al getrakteerd op nieuwe boeken: Het kinderboekenweekgeschenk van Lydia Rood, het kinderboekenweek boekje van Tonke Dracht, Josja Pruis van Harm de Jonge (Woutertje Pieterse Prijs 2007) en Gaten van Louis Sachar (Eervolle Vermelding 2000).
Vorige week kwamen daar Big van Mireille Geus (Gouden Griffel 2006) en Een kleine kans van Marjolein Hof (gouden Griffel 2007) nog bij.
De boeken in de database gezet en van het Ex-Libris stempel voorzien, dan kunnen ze nu de kast in. De verzameling kinder- en jeugboeken bevat nu 627 titels, waarvan 497 bekroond. Mijn "wenslijst" is nu nog maar één A4-tje.

Een bezoek aan boekwinkeltjes gisteren heeft de lijst nog korter gemaakt, de komende week hoop ik nog 15 bekroonde boeken per post te ontvangen!

Nu de rust weer vinden om te lezen....

einde van de puppy-tijd in huize Meulstee

De laatste pup is vrijdag vertrokken, de rust is weergekeerd.
Chimay en Gladdich hadden het even moeilijk met het vertrek van Demi (Xin-Feng's Draupadi), maar dat was al weer snel over. Ze spelen nu veel met elkaar.
Het is heerlijk om weer in m'n bed te slapen in plaats van op de bank in de woonkamer (die eigenlijk net te kort is).

Inmiddels van alle mensen bericht gehad dat hun pup het goed doet.

Demi (Xin-Feng's Demeter) heeft het reuze naar haar zin tussen alle Shiba Inu's in Klaaswaal, we krijgen regelmatig mailtjes en foto's van haar.

Desna (Xin-Feng's Desdemona) heeft het haar baasjes in het begin knap lastig gemaakt, maar dat gaat nu gelukkig een stuk beter.

Van Bobbie (Xin-Feng's Don Leo) en Dante (Xin-Feng's Dante) nog geen foto, maar wel gehoord dat het goed gaat.

Dao (Xin-Feng's Dao) woont in Veenendaal bij zijn tante Ginger (Xin-Feng's Charming Ginger) hier zie je ze samen in de keuken.

En Demi (Xin-Feng's Draupadi) woont bij een familie in Herpen en is daar, net als hier, het zonnetje in huis.

Gladdich de geweldige

Gladdich is geweldig met de pups. Alleen als er toeschouwers zijn heeft hij de neiging zich iets te veel uit te sloven en net iets te grof met de pups te spelen. Maar verder niets dan lof. Vooral de teefjes vindt hij geweldig.

Hier een filmpje van Gladdich die met Demi (Xin-Feng's Draupadi) speelt:


Inmiddels zijn er nog maar twee pups hier, de twee langhaar teefjes. Dat is beter te doen als zes puppies ;-)
Frank heeft zijn eerste nacht als slaapwacht gehad en dat is goed gegaan. Ook ik heb mijn eerste nacht zonder Frank goed overleefd.

Gladdich is niet alleen goed bezig met de pups. In de afgelopen weken heb ik twee keer een paniek aanval gehad toen ik met Chimay en Gladdich aan het wandelen was. Beide keren kreeg Gladdich me redelijk snel weer rustig en daarna bracht Chimay me keurig naar huis.

de puppies zeven weken oud

Vandaag de laatste foto's van de pups bij Frank op schoot gemaakt, de komende week vertrekken de eerste pups; de laatste zal over twee weken weg gaan.

Ook nog even gefilmd:


Dit nest was ongelofelijk snel zindelijk, al met vier weken!
De reutjes deden op vier weken en twee dagen hun laatste plasje binnen op de krant en twee dagen later heb ik de kranten maar uit het kenneltje binnen verwijderd, ze werden toch niet meer gebruikt.

Maar dat betekend wel dat de pups naar buiten moeten om hun behoefte te doen, dus zes pups van binnen naar buiten sjouwen en weer terug, óók 's nachts... En dat begint nu wel zwaar te worden dus ik zal blij zijn als de eerste pups vertrekken.

Frank heeft een baan!

Sinds Frank Ritalin slikt, gaat het wat beter met hem. Lag hij vroeger in Rotterdam vaak 12 tot 13 uur in bed, nu is dat teruggebracht tot ruim 9 uur en de uren dat hij wakker is heeft hij ook meer energie.
Hij had zich inmiddels ingeschreven als werkzoekende bij het CWI (wat nog knap ingewikkeld was, want die zijn er eigenlijk alleen voor mensen met een uitkering) en had daar een interessante vacature gezien: twee nachten per week als slaapwacht in een begeleid-wonen huis. In zijn studententijd had hij onder andere als nachtportier in een hotel gewerkt en het nachtwerk was hem altijd goed bevallen.

En ja, hij is per 1 november aangenomen!
De eerste week nog geen echte diensten, maar vergaderen en voorstellen. Raar hoor, voor het eerst in bijna 15 jaar gaat hij weer werken, 't zal even wennen worden!

de puppies houden me bezig

De pups zijn alweer ruim vier weken oud en houden me flink bezig, zo blijft er weinig tijd over om hier wat te schrijven. En niet alleen de puppies zelf, ook de mensen die komen kijken.

Gladdich helpt geweldig mee, de eerste weken met schoonmaken, nu met opvoeden.

De werpkist is inmiddels opgeruimd, beneden hebben ze een kenneltje van 1 bij 1,5 meter en buiten een grote ren met de bench als schuil- en slaapplek.

Als ik "puppie, puppie, puppie" roep komen ze allemaal aangelopen, makkelijk bij het verplaatsen van binnen naar buiten en andersom. Alleen Don Leo blijft zo af en toe eigenwijs zitten waar hij zit.

Op de website staan elke week nieuwe foto's van de pups.

de pups van Chimay

De pups zijn nu één week oud.

Het was een zwaar weekje, de bevalling was zwaarder geweest voor Chimay dan wij dachten en zondag zagen we de pups hard achteruit gaan.
Chimay lag helemaal opgekruld, vanwege de pijn, waardoor er maar een paar tepels bereikbaar waren voor de pups.

Ook maakte Chimay de pups niet meer schoon, maar gelukkig wilde Gladdich daarbij wel helpen. Je kan de tong van de moeder wel na doen met een warm nat wattenschijfje of iets dergelijks, maar dat blijft een beetje tobben. Een echte hondentong is veel beter.
Verder heb ik de pups, waar nodig, wat bijgevoerd met geitenmelk.

Zondagmiddag kwam de dierenarts, die Chimay met een pijnstiller en antibiotica weer op de been kreeg.

De dagen daarna knapte Chimay langzaam op en de pups dus ook.

De eerste foto´s van de pups bij Frank op schoot staan op de website.

Omdat de regels voor het aanvragen van stambomen veranderd zijn kregen de pups deze keer gelijk een naam, vroeger lieten we dat aan de mensen waar de pup heen ging over. Maar nu moet het formulier, met namen, binnen 10 dagen na de geboorte opgestuurd worden. De namen en waar de namen vandaan komen staan op de begin pagina van het D-nest.

puppies!

Gisteren heeft Chimay 6 rode puppies gekregen. Het was een lange bevalling van ruim negen uur... Chimay had vooral moeite met de eerste twee pups, twee teefjes van ruim 400 gram.
Maar vandaag gaat alles goed, de eerste twee waren iets afgevallen, maar dat had ik wel verwacht, de andere vier waren wat aangekomen.
Hier de eerste foto van ons d-nest:

arbeidsongeschikt

Een diepe zucht van opluchting...
Afgelopen dinsdag kwam het verlossende telefoontje, na ruim vier maanden wachten, de komende vijf jaar behoud ik mijn uitkering.
De herkeuring in mei was vreselijk, maar dat is nu voorbij.
Kan ik me nu concentreren op Chimay en de puppies die binnenkort geboren zullen worden.

Gladdichs eerste verjaardag

Gisteren werd Gladdich één jaar.
Gek is dat, ik kan me al bijna niet meer voorstellen dat Gladdich hier niet was...
Hij is best groot geworden, ik heb wat foto's van hem gemaakt, hier Gladdich met Frank:

Ondertussen blijft Chimays buik gestaag groeien, ik ben reuze benieuwd wat daar uit gaat komen... we zullen nog ruim een week geduld moeten hebben.

Chimay

Inmiddels is het goed te zien dat Chimay zwanger is, haar buik is flink gegroeid!
Zoals altijd met een zwangere teef in huis, heb ik aanvallen van schoonmaakwoede: alles moet schoon zijn vóór de pups geboren worden. Nog even en het hele huis blinkt weer.

Vorige week maandag wat leuke foto's gemaakt van Gladdich en Stella bij ons in de tuin. Stella is een Hollandse Herder en zij en Gladdich zijn dol op elkaar.

de voortuin, de kano en Dazzler

voortuin
De voortuin is nu helemaal af.
Op 13 juli kwam Guido een weekend naar Lelystad en hij heeft geholpen met het in elkaar zetten van het boombankje.

Zo onder de ceder is het heerlijk zitten, vooral 's avonds, omdat de voortuin wat meer wind vangt heb je daar minder last van de muggen.

in de kano
Zondag 15 juli hebben Guido en Gladdich voor het eerst in de kano gevaren.
Alleen kan ik de kano niet naar het Bovenwater dragen, dus daar heb ik hulp bij nodig. Chimay gaat op commando de kano in, maar Gladdich moet dat nog leren, dus ook in de kano heb ik hulp nodig.
Frank vindt de kano maar niks, hij vind boten wel leuk, maar dan moeten ze wel wat groter zijn.

Eerst een klein stukje met Guido en Chimay gevaren. Daarna Gladdich opgehaald, die met Frank en Henny aan de kant zat. Het ging niet makkelijk, maar uiteindelijk zat Gladdich ook in de kano. Het zal nog een paar keer oefenen vergen voor hij net zo keurig als Chimay in de kano zit.
Henny was zo vriendelijk om wat foto's te maken van Guido, Anita, Chimay en Gladdich in de kano.


Chimay en Dazzler
Ondertussen was Chimay loops geworden en is ze op 24 juli gedekt door de rode langhaar Chow Chow Dazzler (Cinderella Man of the Royal Club).
De dag daarna weer naar Nieuwendijk geweest, maar Chimay wilde alleen nog een beetje spelen met Dazzler. Dus nu is het afwachten of ze zwanger is.

de voortuin

Vorige week woensdag belde Marcel, of het goed was dat hij de volgende dag de voortuin kwam doen.

Een tijd geleden hadden we hem gevraagd of hij de voortuin wilde doen. Marcel heeft een hoveniersbedrijf (Alklust) en de voortuin was een tè grote klus om zelf te doen. We hadden eigenlijk afgesproken dat hij de tuin in het najaar zou doen, maar een paar weken terug kriebelde het bij mij en hadden we gezegd dat het ook eerder mocht.

Zo zag de voortuin er uit toen wij het huis kochten (september 2005):

Er is twee dagen hard gewerkt:


En nu ziet de voortuin er zo uit:
Vandaag nog een rode japanse esdoorn geplant en een boombankje gekocht, dat rond de ceder komt.

gevonden

Ed is gevonden!

Iedereen die geholpen heeft met zoeken: bedankt!

vermist

Soms lees je er over, of je ziet het op TV, dat iemand vermist wordt. Je denkt even "wat rot voor de achterblijvers" en dan ga je weer verder met wat je aan het doen was.

Maar nu wordt een vriend van ons vermist. De eerste dagen hoopte ik nog dat het een boze droom was maar langzaam dringt de harde waarheid door: sinds afgelopen vrijdag wordt Ed Butler vermist.

Ed en Henny kennen we al bijna 10 jaar. Destijds ontmoette ik Henny op DogNL, een emaillijst over honden. Daarna hadden we ook telefonisch kontakt en uiteindelijk ontmoetten we elkaar "in het echt". Wij woonden toen in Rotterdam en zij woonden in Vugt.
Nadat zij in 2004 naar Lelystad verhuisden, hebben we een paar keer bij ze gelogeerd, wat uiteindelijk de aanzet was tot onze verhuizing naar Lelystad. Ze wonen twee straten verderop.

Ed heeft vrijdagochtend de honden nog uitgelaten, maar is nooit op z'n werk aangekomen. Hij is op de fiets weggegaan en sindsdien ontbreekt ieder spoor.

Duizend vragen, duizend mogelijkheden spoken door je hoofd. Wat is er gebeurd?
De politie is inmiddels op zoek, maar heeft nog geen enkel aanknopingspunt.

Ed was altijd bezig, met z'n werk, met de honden en de schaapskudde. Ook altijd behulpzaam, als ik een keer de Chows niet uit kon laten, kwam hij dat doen. Chimay en vooral Gladdich zijn dol op "Ome" Ed...

Gedachten blijven malen.

Oh Ed, ik hoop en bid dat je snel weer ergens opduikt, we missen je.

een teken van leven

Terug in het land van de levenden... de afgelopen maand is vreselijk geweest.

Op 8 mei ben ik herkeurd, de keuring was vreselijk, geen compassie, geen menselijkheid, alleen dat het volgens de wet nu eenmaal moet.
Gladdich deed z'n werk goed en probeerde me af te leiden, maar in een mum van tijd had ik (onbewust) mezelf opengekrabt en dissocieerde ook.

Ik wilde Frank eigenlijk niet meenemen, maar bij binnenkomst viel ik al flauw en toen werd hij toch gehaald (hij zat in de auto te wachten samen met Chimay).

De weken daarna heb ik veel in de tuin gedaan, snoeien en onkruid uitrukken is beter dat zelf-mutulatie :-( En er valt gelukkig nog veel te doen in de tuin. De laatste twee weken 4 groencontainers vol gekregen, die van onszelf, die van Ed en Henny, die van Jaqueline en die van onze nieuwe buurvrouw.

Inmiddels een brief van de keuringsarts gehad, met daarin veel beperkingen en nu wachten op de oproep of beslissing van de arbeidsdeskundige.

boeken

Voor de verhuizing van Rotterdam naar Lelystad hadden we een groot deel van onze boekenverzameling weggedaan, omdat we hier simpelweg niet de ruimte hebben om zo veel boeken kwijt te kunnen.
In de computer staan alle boeken, maar die lijsten waren nog steeds niet bijgewerkt. In september 2006 waren Frank en ik er aan begonnen, een uitdraai van schrijver en titel gemaakt en dan aankruisen wat er nog aanwezig is. Deze maand het project eindelijk afgerond: van de 3450 boeken zijn er nog 1818 over.

De grootste klap was in de kinderboeken, waar ik bijna alle prentenboeken en informatieve boeken weggedaan heb en een aantal Vlag en Wimpel bekroningen, van 1266 boeken naar 613. En ik ben opgelucht, ik heb maar één boek waar ik een beetje spijt van heb dat ik die weggedaan heb en misschien vind ik die wel weer een keer op www.boekwinkeltjes.nl.

De boeken bekroond met een Gouden of Zilveren Griffel, Gouden of Zilveren Zoen, Nienke van Hichtum-prijs, Gouden Uil en Woutertje Pieterse-prijs zijn gebleven en wil ik ook compleet houden (Zilveren Griffels na 2000 twijfel ik nog over).

Gisteren zag ik op Teletekst pagina 425 dat er een film in première ging "Bridge to Terabithia", dat gaf aanleiding om het boek van Katherine Paterson "Een brug naar Terabithia" (Zilveren Griffel 1983) te lezen.
Een mooi boek dat ik in één ruk uitlas, over Jess die de hele zomer oefent met hardlopen om in het volgende schooljaar de best te zijn op het schoolplein. Zijn nieuwe buurmeisje Leslie loopt echter nòg harder. Ondanks dit slechte begin worden ze vrienden en spelen samen in het door hum verzonnen koninkrijk Terabithia in het bos.

druk, druk, druk... voor mijn doen dan

Even nauwelijks tijd/energie gehad om wat te schrijven in ons blog.

Op 22 maart is Gladdich gecastreerd, wel wat jong, maar hij werd wel erg geregeerd door z'n hormonen. We verwachten dat Chimay ergens in april loops gaat worden en wilden absoluut geen "ongelukje" tussen die twee. Het blinde oog van Gladdich is een erfelijke afwijking (microphthalmia), dus hij mag zich niet voortplanten. Bovendien was Gladdich vreselijk tegen andere reuen, gelijk grommend er in vliegen, al vanaf het moment dat hij bij ons kwam wonen, dus we hoopten dat dit gedrag ook wat rustiger zou worden na castratie. En inderdaad, hij vliegt er niet gelijk meer in, maar als er naar hèm gegromd wordt pikt hij dat nog steeds niet.

Chimay besloot op 21 maart dat het tijd werd om te gaan spelen met Gladdich. Of het begin van de lente er mee te maken had, of het feit dat Gladdich eindelijk een klein stukje groter was als Chimay, ik weet het niet.
Maar sindsdien wordt er bijna dagelijks flink gespeeld in de achtertuin en is Chimay Gladdich vanalles aan het leren. Het is grappig om te zien hoe speeltechnieken van Nemo nog steeds voortleven.
Op 6 april heb ik er wat foto's van gemaakt: fotoalbum spelen in de tuin

Op dinsdag 27 maart naar mijn psychiater in Naaldwijk geweest. Dit keer ook voor Frank. Hij had wat gezocht op internet en kwam er achter dat er in de VS geëxpirimenteerd wordt met Ritalin voor ME/CVS patiënten. Ritalin is bekend als medicijn voor kinderen (en volwassenen) met ADHD, maar wordt ook gebruikt bij mensen met narcolepsie (slaapziekte). De huisarts was huiverig om het aan Frank voor te schrijven, maar gaf wel een doorverwijzing naar de psychiater en mijn psychiater was bereid om Frank te gelegenheid te geven om Ritalin uit te proberen. Hij doe het heel voorzichtig, Ritalin kan ook hartklachten als bijwerking geven en Frank heeft natuurlijk een historie met hartritmestoornissen...
Maar tot nu toe lijkt de 5 mg per dag, waarmee hij begonnen is, hem een klein beetje meer energie te geven.
Zelf had ik geprobeerd om de Remeron af te bouwen, maar dat ging niet goed, ik werd weer erg onevenwichtig, blijkbaar is de combinatie van Efexor en Remeron beter...

Op donderdag 29 maart kwam er een brief met vragenlijst voor mijn herkeuring, dat geeft ook weer de nodige spanning. Hier keurig vermeld dat ik, als ik opgeroepen word voor het spreekuur, een hond meeneem. Krijg ik een week later een brief dat "in overleg met de arts is besloten dat ik GEEN hond mee mag nemen", verder geen enkele motivering en ook geen oproep voor een bezoek... ik heb gelijk gebeld en zit nu te wachten tot ik terug gebeld wordt.

Op woensdag 4 april op bezoek geweest bij meneer en mevrouw Choudhuri in Noordwijk. Ze wonen in Berlijn, maar komen in het voorjaar vaak een week naar de kust. Zij hebben Xin-Feng's Angel, een rode langhaar Chow Chow uit ons eerste nest. Angels was weer erg blij om ons te zien, de laatste keer dat we hem gezien hadden was alweer twee jaar geleden. De zwarte langhaar op de foto is Georgy, die komt bij Kitty en Ben vandaan (of the Royal Club), net als Gladdich.
Nog meer foto's van ons bezoek in Noordwijk fotoalbum 4 april 2007.

Seroxat

De afgelopen weken waren relatief druk, maar ik was niet in de stemming om er over te schrijven.

Ik hoorde een week of twee geleden dat een vrouw hier uit de buurt zelfmoord gepleegd had. Ik kende haar, niet erg goed, maar we kwamen elkaar wel eens tegen bij het uitlaten van de honden. Zaten (of liepen) dan samen even te praten. Ik wist dat ze ook last van depressie had en ook Seroxat slikte.
Vandaag kwam ik haar partner tegen, hij wandelde met de honden, en hij bevestigde dat ze op 9 februari zelfmoord gepleegd had... Soms dringt nieuws langzaam door, sijpelt het. Ik miste haar al een tijdje, maar het eerste gerucht bereikte mij pas een maand later.

In december hadden we er een paar keer over gepraat. Dat de Seroxat niet meer werkte (en dat volgens haar therapeut niet mogelijk was), ze probeerde er mee te stoppen, maar dat lukte niet.
En gisteren zag ik dat ik in de engelse versie van mijn blog een reactie had gekregen van Bob uit Engeland. Bob schrijft in zijn blog over de bijwerkingen en problemen met Seroxat
Als je meer wilt lezen (in het engels): SEROXAT SUFFERERS - STAND UP AND BE COUNTED.

De gedachten gaan malen... is ze dood door de Seroxat?
Of zijn we zo geprogrammeerd dat er een "schuldige" moet zijn, hebben we het nodig, iemand of iets de schuld te geven?

internet

Een week zonder internet gezeten... We hopen dat dit de laatste keer was dat HetNet ons weer lastig maakte. In juli overgestapt naar XS4ALL, na maanden van problemen bij HetNet. Maar dat was niet het einde van de problemen, twee keer pogingen van HetNet om ons terug te "hoppen", zonder toestemming of medeweten van ons.
Maar we hebben weer internet en nu maar hopen dat we nu van al dat gedoe af zijn .

herinneringen

De afgelopen week bezig geweest met het scannen van foto's. Ik was bezig om ook een foto album van Pandora's leven samen te stellen, maar het aantal digitale foto's van haar was niet groot. Bovendien had mijn vader zijn oude scanner meegebracht op mijn verjaardag en die is beter dan mijn oude exemplaar.

Nu heeft ook Pandora een uitgebreid plekje op onze website gekregen. Pandora was een rode korthaar Chow Chow, de overgrootmoeder van Chimay, ze werd geboren op 12 februari 1996.

De pagina over Pandora's leven heb ik herschreven en nu is er ook Pandora's foto album.

Bitterzoete herinneringen...

Gisteren weer in Naaldwijk geweest, de Remeron werkt wel, maar niet genoeg, dus nu ga ik er Effexor bij slikken. Het zal wel weer een tijdje duren voor ik weer de juiste balans gevonden heb.

weer een jaar ouder

Afgelopen zaterdag 44 jaar geworden, dat ik dat nog mocht meemaken. In mijn gedachten is het leven na 40 altijd een soort schemerzone geweest, onrealistisch, misschien wel ongewenst.

Maar die mijlpaal had ik al in 2003 gepasseerd.

De nieuwe pillen (Remeron) maken me minder depressief, maar ik ben weer véél te makkelijk uit mijn evenwicht te brengen, fobischer, het huis verlaten geeft zenuwen alsof ik een examen moet doen. Gelukkig loopt Frank nu wat vaker mee als ik de Chows uitlaat.

Maar terug naar mijn verjaardag, Franks vader was gelukkig weer een stuk beter. Bij het laatste bezoek ging het duidelijk niet goed met hem, maar zaterdag was het weer ouderwets gezellig. Wel serieus gepraat, maar geen onderhuidse spanning.
Mijn ouders daarentegen waren weer op dreef, een ogenschijnlijk onschuldig onderwerp liep weer vreselijk uit de hand. Ik zou me toch onderhand beter gewapend moeten hebben, maar helaas zelfs nu ben ik nog steeds te makkelijk te raken. Het blijft moeilijk, ons gezin.

en alweer maandag

Vandaag lijkt alles wat lichter als de voorgaande dagen. Ik had zelfs geen energie om hier wat te schrijven.
Maar vandaag begon beter, zelfs weer wat huishoudelijke zaken op orde gekregen. Er liggen sinds de verhuizing nog veel te veel klusjes die gedaan moeten worden. Het laatste jaar in Rotterdam had ik alles flink verwaarloosd en het lukte me niet om daar vóór de verhuizing nog wat aan te doen. Zodoende werd er heel wat Rotterdams stof meeverhuisd en in het afgelopen jaar is het meeste stof wel vewijderd, maar er moet nog wel wat gebeuren.
Sinds de hittegolf in juli was het huishouden er weer regelmatig bij ingeschoten, dat was één van de aanleidingen om met de Seroxat te stoppen... de lethargie.














De avond achter de laptop doorgebracht met het bewerken en uploaden van de foto's die ik afgelopen donderdag gemaakt had.

Twee slapende Chow Chows op de vloer, ze wachten op Frank.
Maandagavond is bridge avond. In mei is hij weer begonnen met bridgen, om in elk geval één avond in de week voor zichzelf te hebben.

Vooruitgang...?

Er lijkt vandaag een beetje vooruitgang in te zitten, het dal wat minder diep.
Zelfs Chimay, mijn barometer op dit gebied, lijkt er tevreden mee.
Alhoewel ik bij het inslapen erg veel onrust voelde, werd ik vanochtend wel wat sneller wakker en kwam ik ook iets sneller op gang.

Het weer was eindelijk ook wat beter, wel erg koud, maar helder en wat zon. Echt Chow-weer, Chimay en Gladdich hebben dan ook een groot deel van de dag in de tuin doorgebracht.

Vanmiddag weer eens de fiets gepakt en een stukje met Chimay gefietst, daar was ze heel blij mee. Alleen op stap met mij, zonder Gladdich, is tegenwoordig ook een uitzondering...
Even naar het sluisje, stukje fietspad, door het Hollandse Hout (het blijft een genoegen om al die mooie huizen en tuinen daar te bekijken!) en weer terug door het uitlaatgebied.


















de route; bekijk het kaartje op Google-Maps

We voelden ons alle twee prettig toen we weer thuiskwamen, Chimay en ik!

borderline

Vandaag de eerste dag met Remeron. Gisteravond voor het slapen gaan de eerste pil ingenomen. Geslapen als een roos. Werd alleen niet uit mezelf wakker toen Gladdich aangaf dat hij er uit moest. En lang nodig gehad om een beetje wakker te worden.
Groot pluspunt: ik kon eindelijk weer gewoon koffie drinken! De laatste weken werd ik daar misselijk van, vreselijk.
De Chows uitgelaten en daarna wat gesurfd op het internet. Via Remeron naar noradrenaline, serotonine, endorfine, automutulatie, borderline persoonlijkheidsstoornis, uiteindelijk bij een blog uitgekomen: livingontheborderline.

Tja borderline, dat was de diagnose alweer een hele tijd terug.
De afgelopen maand weer midden in de emotionele achtbaan doorgebracht en nu zo moe.

Gladdich als PHH

Vandaag heeft Gladdich z'n eerste taak als PHH (Psychische HulpHond) met glans volbracht en hij is nog maar 4 maanden oud!

Vanochtend stortte ik in, paniek, overstuur en kon alleen nog maar huilen. Frank kreeg me niet rustig, maar Gladdich wèl. Hij sprong op schoot, likte me en duwde z'n hele lichaam tegen me aan en ik begon automatisch te aaien. Binnen een paar minuten was ik weer een stuk rustiger.

We zijn trots op ons blauwe ventje.

zo moe...

Vandaag de dag ná een drukke dag... Het was erg gezellig met Selma en de Chows, maar de dag erna heb ik dan toch weer een terugslag en zo moe :-(

Alle ellende van het afbouwen van de medicijnen komt weer in volle vaart boven: misselijk, duizelig, overgevoelig voor geluid en beeld (kan zelfs niet naar de TV kijken), die vervelende electrisch-achtige schokjes door het hele lichaam (een beetje zoals het gevoel dat je soms hebt als je je elleboog stoot) en moe, maar ook niet in staat om te slapen.

Ik hoop dat morgen een betere dag is!

Gladdich

Gladdich de Grijze was gisteren precies vier maanden oud.
Hij groeit als kool, waar is dat kleine grijze bolletje wol gebleven?

Gisteren was het weer er niet naar om foto's te nemen, te grauw en grijs. Maar in elk geval droog, dus we hebben wel een lekkere wandeling gemaakt in het Zuigerplasbos.

Vandaag gelukkig wat beter weer, dus vanochtend de camera meegenomen.
Gladdich was ook blij met wat beter weer, hij ging zelfs de vijver in om pootje te baden.
Hij vond het geweldig, Chimay vond het maar niks, gaat die pup zich nou nooit gedragen? Gemakshalve vergetend dat zij hezelfde deed, nog geen half jaar terug.
Alle foto's van onze ochtendwandeling

De middag in de tuin doorgebracht en nog wat foto's gemaakt. Gladdich laat zich met liefde fotograferen, maar Chimay heeft op den duur genoeg van dat "grote oog". Maar het is nog gelukt een foto van Chimay en Gladdich samen te maken, zo is goed te zien dat Gladdich al bijna even groot is als Chimay!
Bekijk de foto's van Chimay en Gladdich in de tuin.

Toen kregen we nog onverwacht bezoek, Selma kwam langs met Whoopi en Misty. Whoopi is 4 dagen ouder als Chimay en Gladdich is een maandje ouder als Misty. Tot vreugde van het hele stel zijn Selma en ik nog een keer gaan wandelen achter op de dijk.
Bekijk de foto's van onze wandeling met Whoopi, Chimay, Gladdich en Misty.

over te veel mensen en kinderboeken

Zaterdag een overdosis wandelende mensen gehad.

Blijkbaar was er een wandeling georganiseerd en een deel van het traject liep gelijk met onze vaste uitlaatroute. Omdat Gladdich mensen soms wat erg leuk vindt (en de neiging heeft om tegen mensen op te springen) had ik hem maar even aan de lijn gedaan, niet iedereen waardeert dat...
Maar om nou dwars over hem heen te lopen en mij van het pad af te lopen... ik werd er niet vrolijk van! Een deel van de dijk is trouwens behoorlijk kapotgelopen.

Hoe ernstig het was geweest bleek pas later toen ik met Frank naar het Zuigerplasbos ging, twee jongens verderop in zicht, ik raakte alweer bijna in paniek en moest accuut de route wijzigen.

Nu is alles op het moment wat erger, in december begonnen met wijzigen van de aniti-depressie medicatie. Na jarenlang gebruik van Seroxat begon de werking minder te worden. Verhoging van de dosis had geen positief effect, verlaging ook niet, de lethargie bleef. Vooral met een pup in huis begon het gebrek aan energie pijnlijk duidelijk te worden.

De Seroxat afgebouwd en aan Lexapro begonnen. Chimay was duidelijk in haar oordeel (ik moet toch beter naar mijn Chow luisteren!) ze vertrouwde de Lexapro duidelijk niet. Maar ja, je denkt toch eerst: bijverschijnselen zijn normaal in het begin, gewoon even doorbijten!
De maand december werd een psychische achtbaan, stemmingswisselingen binnen een minuut, tegenstrijdige gevoelens op het zelfde moment, geen trek, vreetbuien; kortom geen pretje.
Begin januari terug naar de psychiater en besloten de Lexapro weer af te gaan bouwen. De stemmingwisselingen niet meer om de minuut, maar binen vijf minuten komt nog wel voor. En weer terug naar de depressies en extreme overgevoeligheid, die zich uit in paniek en angst, waardoor de fobieën weer verergeren.

Sinds de verhuizing naar Lelystad heb ik weinig gedaan aan mijn kinderboekenverzameling. Door ruimte gebrek hier, hebben we nog in Rotterdam een derde van onze boeken verkocht. De Gouden en Zilveren Griffels en Zoenen (en hun voorgangers) zijn wel gebleven.
Toevallig kwam ik surfend over het internet Jipjip, weblog over kinderboeken tegen. Als ik weer wat energie heb hoop ik daar toch weer wat mee te gaan doen.

Maar eerst de energie vinden om het huishouden weer eens op orde te krijgen.

stoel of bank

Comfortabel liggen hebben de Chows bijna tot kunst verheven.
Chimay was de eerste die zelfs de stoel van Frank in gebruik nam. Haar voorgangers lagen soms op schoot bij Frank als hij daar zat, maar Chimay besloot op een dag dat ze daar best kon liggen.
Ze zeurt verder niet als ze er weer uit gestuurd wordt, dus we hebben het maar zo gelaten.

De stoel was ook een uitstekende plek om niet gestoord te worden door Gladdich. Helaas blijft zo'n pup maar groeien, dus de stoel (en de bank) zijn niet langer geschikt als vluchtplek.

En ja hoor, het is Gladdich nu ook gelukt, heerlijk in de stoel genesteld. Ik weet niet of ze dit voor ogen hadden bij Montis, toen ze dit ontwerp van Gerard van den Berg in productie namen...

Omdat Gladdich maar met één oog goed ziet, heeft hij wat moeite om afstand te schatten. Van de stoel af komen is wat moeilijker als er op.

Dat grijs staat trouwens wel erg mooi op donkerrood!


Chimay kleurt weer erg goed op de bank, waar ze graag ligt te slapen.





Haar overgrootmoeder, Pandora lag daar ook vaak.





Gladdich begint het concept van rustig op schoot zitten bij de baas langzaam door te krijgen, alhoewel hij eerst Franks hoofd aflebbert...

een regenachtige, maar aangename dag

Ik, Chimay ofwel Ikzelf, voel me vandaag weer wat beter. De loopsheid is bijna over en ik begin weer te zorgen voor mijn vrouw. Zolang de hormonen nog door mijn lichaam razen, ben ik niet zo'n goede Psychische HulpHond...

Wat is eigenlijk een PHH?
Goede vraag, maar niet zo makkelijk te beantwoorden.
Bij ons thuis is het een lange traditie, doorgegeven van hond op hond, maar de vrouw wist niet dat er nog meer honden op de wereld waren die het zelfde werk doen voor hun mensen. Via het internet vond ze anderen en realiseerde zich dat wij dat ook doen. Nou... eigenlijk doe Ikzelf het werk nu en moet Gladdich het nog leren

Net zoals de anderen vóór mij, probeer Ikzelf de vrouw te waarschuwen als ze teveel gestressd raakt of bijna een paniek aanval krijgt. Dat werkt niet altijd en soms is alles te veel voor haar en valt ze flauw... Wij zitten dan bij haar, letten op haar en soms likken we haar tot ze weer terug is.
We gaan met haar naar buiten, want zonder ons zou ze het huis niet uitkomen. Ze heeft psychische ziektes, waaronder ernsige agorafobie (straatvrees).

Maar terug naar vandaag, we hebben heerlijk rustig gewandeld vanochtend, Ikzelf kon gelukkig weer los lopen en Gladdich rende vrolijk met ons mee. Hij is soms erg vervelend (vooral die gemene scherpe puppie tandjes van hem!), maar de vrouw en Ikzelf denken dat hij ook een goede PHH wordt als hij groot is.

Vanmiddag zijn we met de hele roedel naar het Zuigerplasbos geweest, de baas ging ook mee! Ikzelf vind het altijd zó fijn als de baas mee wandelt, dan zorgt hij voor de vrouw en kunnen wij zorgenloos rond rennen en overal snuffelen, zonder op de vrouw te hoeven letten.

Nu zijn we weer thuis, Ikzelf ben ingestort op de bank en Gladdich op het hondenkussen, twee heel tevreden slapende Chow Chows.

Gladdich

en ik ben Gladdich!
ik ben een blauwe korthaar Chow Chow en al bijna 4 maanden oud, nog maar 10 nachtjes slapen en dan ben in vier maanden!!

mijn officiele naam is Bruichladdich Blu of the Royal Club en ik ben op 13 september 2006 geboren in Nieuwendijk.
Helaas heb ik een afwijking aan één oog, waardoor ik wat minder zie, dat heet microphthalmia. Mijn linker oog is daardoor minder ontwikkeld, maar soms zie ik er een klein beetje mee.
Maar mijn mensen vinden dat niet erg, één of twee ogen, lief ben ik toch!

het begin

een nieuw jaar, een nieuw begin!
blogs zijn populair, misschien de hoogste tijd om er zelf ook één te beginnen...
ik weet niet of het wat voor mij is, zo af en toe een stukje schrijven en publiceren, maar als je het niet probeert lukt het zeker niet.

eerst de hoofdrolspelers maar eens voorstellen, de korthaar Chow Chows Chimay en Gladdich, die elk ook hun eigen pagina op mijn website hebben.

Op de foto Chimay, officieel Xin-Feng's Chimayra, zij is een rode korthaar Chow Chow en is twee jaar oud.
Gladdich, voluit Bruichladdich Blu of the Royal Club, is een blauwe korthaar Chow Chow reu, geboren op 13 september 2006, hij is nog een pup.

En verder nog hun mensen, dat zijn Frank en Anita Meulstee