maandag 29 januari 2007

en alweer maandag

Vandaag lijkt alles wat lichter als de voorgaande dagen. Ik had zelfs geen energie om hier wat te schrijven.
Maar vandaag begon beter, zelfs weer wat huishoudelijke zaken op orde gekregen. Er liggen sinds de verhuizing nog veel te veel klusjes die gedaan moeten worden. Het laatste jaar in Rotterdam had ik alles flink verwaarloosd en het lukte me niet om daar vóór de verhuizing nog wat aan te doen. Zodoende werd er heel wat Rotterdams stof meeverhuisd en in het afgelopen jaar is het meeste stof wel vewijderd, maar er moet nog wel wat gebeuren.
Sinds de hittegolf in juli was het huishouden er weer regelmatig bij ingeschoten, dat was één van de aanleidingen om met de Seroxat te stoppen... de lethargie.














De avond achter de laptop doorgebracht met het bewerken en uploaden van de foto's die ik afgelopen donderdag gemaakt had.

Twee slapende Chow Chows op de vloer, ze wachten op Frank.
Maandagavond is bridge avond. In mei is hij weer begonnen met bridgen, om in elk geval één avond in de week voor zichzelf te hebben.

dinsdag 23 januari 2007

Vooruitgang...?

Er lijkt vandaag een beetje vooruitgang in te zitten, het dal wat minder diep.
Zelfs Chimay, mijn barometer op dit gebied, lijkt er tevreden mee.
Alhoewel ik bij het inslapen erg veel onrust voelde, werd ik vanochtend wel wat sneller wakker en kwam ik ook iets sneller op gang.

Het weer was eindelijk ook wat beter, wel erg koud, maar helder en wat zon. Echt Chow-weer, Chimay en Gladdich hebben dan ook een groot deel van de dag in de tuin doorgebracht.

Vanmiddag weer eens de fiets gepakt en een stukje met Chimay gefietst, daar was ze heel blij mee. Alleen op stap met mij, zonder Gladdich, is tegenwoordig ook een uitzondering...
Even naar het sluisje, stukje fietspad, door het Hollandse Hout (het blijft een genoegen om al die mooie huizen en tuinen daar te bekijken!) en weer terug door het uitlaatgebied.


















de route; bekijk het kaartje op Google-Maps

We voelden ons alle twee prettig toen we weer thuiskwamen, Chimay en ik!

zondag 21 januari 2007

borderline

Vandaag de eerste dag met Remeron. Gisteravond voor het slapen gaan de eerste pil ingenomen. Geslapen als een roos. Werd alleen niet uit mezelf wakker toen Gladdich aangaf dat hij er uit moest. En lang nodig gehad om een beetje wakker te worden.
Groot pluspunt: ik kon eindelijk weer gewoon koffie drinken! De laatste weken werd ik daar misselijk van, vreselijk.
De Chows uitgelaten en daarna wat gesurfd op het internet. Via Remeron naar noradrenaline, serotonine, endorfine, automutulatie, borderline persoonlijkheidsstoornis, uiteindelijk bij een blog uitgekomen: livingontheborderline.

Tja borderline, dat was de diagnose alweer een hele tijd terug.
De afgelopen maand weer midden in de emotionele achtbaan doorgebracht en nu zo moe.

dinsdag 16 januari 2007

Gladdich als PHH

Vandaag heeft Gladdich z'n eerste taak als PHH (Psychische HulpHond) met glans volbracht en hij is nog maar 4 maanden oud!

Vanochtend stortte ik in, paniek, overstuur en kon alleen nog maar huilen. Frank kreeg me niet rustig, maar Gladdich wèl. Hij sprong op schoot, likte me en duwde z'n hele lichaam tegen me aan en ik begon automatisch te aaien. Binnen een paar minuten was ik weer een stuk rustiger.

We zijn trots op ons blauwe ventje.

maandag 15 januari 2007

zo moe...

Vandaag de dag ná een drukke dag... Het was erg gezellig met Selma en de Chows, maar de dag erna heb ik dan toch weer een terugslag en zo moe :-(

Alle ellende van het afbouwen van de medicijnen komt weer in volle vaart boven: misselijk, duizelig, overgevoelig voor geluid en beeld (kan zelfs niet naar de TV kijken), die vervelende electrisch-achtige schokjes door het hele lichaam (een beetje zoals het gevoel dat je soms hebt als je je elleboog stoot) en moe, maar ook niet in staat om te slapen.

Ik hoop dat morgen een betere dag is!

zondag 14 januari 2007

Gladdich

Gladdich de Grijze was gisteren precies vier maanden oud.
Hij groeit als kool, waar is dat kleine grijze bolletje wol gebleven?

Gisteren was het weer er niet naar om foto's te nemen, te grauw en grijs. Maar in elk geval droog, dus we hebben wel een lekkere wandeling gemaakt in het Zuigerplasbos.

Vandaag gelukkig wat beter weer, dus vanochtend de camera meegenomen.
Gladdich was ook blij met wat beter weer, hij ging zelfs de vijver in om pootje te baden.
Hij vond het geweldig, Chimay vond het maar niks, gaat die pup zich nou nooit gedragen? Gemakshalve vergetend dat zij hezelfde deed, nog geen half jaar terug.
Alle foto's van onze ochtendwandeling

De middag in de tuin doorgebracht en nog wat foto's gemaakt. Gladdich laat zich met liefde fotograferen, maar Chimay heeft op den duur genoeg van dat "grote oog". Maar het is nog gelukt een foto van Chimay en Gladdich samen te maken, zo is goed te zien dat Gladdich al bijna even groot is als Chimay!
Bekijk de foto's van Chimay en Gladdich in de tuin.

Toen kregen we nog onverwacht bezoek, Selma kwam langs met Whoopi en Misty. Whoopi is 4 dagen ouder als Chimay en Gladdich is een maandje ouder als Misty. Tot vreugde van het hele stel zijn Selma en ik nog een keer gaan wandelen achter op de dijk.
Bekijk de foto's van onze wandeling met Whoopi, Chimay, Gladdich en Misty.

dinsdag 9 januari 2007

over te veel mensen en kinderboeken

Zaterdag een overdosis wandelende mensen gehad.

Blijkbaar was er een wandeling georganiseerd en een deel van het traject liep gelijk met onze vaste uitlaatroute. Omdat Gladdich mensen soms wat erg leuk vindt (en de neiging heeft om tegen mensen op te springen) had ik hem maar even aan de lijn gedaan, niet iedereen waardeert dat...
Maar om nou dwars over hem heen te lopen en mij van het pad af te lopen... ik werd er niet vrolijk van! Een deel van de dijk is trouwens behoorlijk kapotgelopen.

Hoe ernstig het was geweest bleek pas later toen ik met Frank naar het Zuigerplasbos ging, twee jongens verderop in zicht, ik raakte alweer bijna in paniek en moest accuut de route wijzigen.

Nu is alles op het moment wat erger, in december begonnen met wijzigen van de aniti-depressie medicatie. Na jarenlang gebruik van Seroxat begon de werking minder te worden. Verhoging van de dosis had geen positief effect, verlaging ook niet, de lethargie bleef. Vooral met een pup in huis begon het gebrek aan energie pijnlijk duidelijk te worden.

De Seroxat afgebouwd en aan Lexapro begonnen. Chimay was duidelijk in haar oordeel (ik moet toch beter naar mijn Chow luisteren!) ze vertrouwde de Lexapro duidelijk niet. Maar ja, je denkt toch eerst: bijverschijnselen zijn normaal in het begin, gewoon even doorbijten!
De maand december werd een psychische achtbaan, stemmingswisselingen binnen een minuut, tegenstrijdige gevoelens op het zelfde moment, geen trek, vreetbuien; kortom geen pretje.
Begin januari terug naar de psychiater en besloten de Lexapro weer af te gaan bouwen. De stemmingwisselingen niet meer om de minuut, maar binen vijf minuten komt nog wel voor. En weer terug naar de depressies en extreme overgevoeligheid, die zich uit in paniek en angst, waardoor de fobieën weer verergeren.

Sinds de verhuizing naar Lelystad heb ik weinig gedaan aan mijn kinderboekenverzameling. Door ruimte gebrek hier, hebben we nog in Rotterdam een derde van onze boeken verkocht. De Gouden en Zilveren Griffels en Zoenen (en hun voorgangers) zijn wel gebleven.
Toevallig kwam ik surfend over het internet Jipjip, weblog over kinderboeken tegen. Als ik weer wat energie heb hoop ik daar toch weer wat mee te gaan doen.

Maar eerst de energie vinden om het huishouden weer eens op orde te krijgen.

zondag 7 januari 2007

stoel of bank

Comfortabel liggen hebben de Chows bijna tot kunst verheven.
Chimay was de eerste die zelfs de stoel van Frank in gebruik nam. Haar voorgangers lagen soms op schoot bij Frank als hij daar zat, maar Chimay besloot op een dag dat ze daar best kon liggen.
Ze zeurt verder niet als ze er weer uit gestuurd wordt, dus we hebben het maar zo gelaten.

De stoel was ook een uitstekende plek om niet gestoord te worden door Gladdich. Helaas blijft zo'n pup maar groeien, dus de stoel (en de bank) zijn niet langer geschikt als vluchtplek.

En ja hoor, het is Gladdich nu ook gelukt, heerlijk in de stoel genesteld. Ik weet niet of ze dit voor ogen hadden bij Montis, toen ze dit ontwerp van Gerard van den Berg in productie namen...

Omdat Gladdich maar met één oog goed ziet, heeft hij wat moeite om afstand te schatten. Van de stoel af komen is wat moeilijker als er op.

Dat grijs staat trouwens wel erg mooi op donkerrood!


Chimay kleurt weer erg goed op de bank, waar ze graag ligt te slapen.





Haar overgrootmoeder, Pandora lag daar ook vaak.





Gladdich begint het concept van rustig op schoot zitten bij de baas langzaam door te krijgen, alhoewel hij eerst Franks hoofd aflebbert...


donderdag 4 januari 2007

een regenachtige, maar aangename dag

Ik, Chimay ofwel Ikzelf, voel me vandaag weer wat beter. De loopsheid is bijna over en ik begin weer te zorgen voor mijn vrouw. Zolang de hormonen nog door mijn lichaam razen, ben ik niet zo'n goede Psychische HulpHond...

Wat is eigenlijk een PHH?
Goede vraag, maar niet zo makkelijk te beantwoorden.
Bij ons thuis is het een lange traditie, doorgegeven van hond op hond, maar de vrouw wist niet dat er nog meer honden op de wereld waren die het zelfde werk doen voor hun mensen. Via het internet vond ze anderen en realiseerde zich dat wij dat ook doen. Nou... eigenlijk doe Ikzelf het werk nu en moet Gladdich het nog leren

Net zoals de anderen vóór mij, probeer Ikzelf de vrouw te waarschuwen als ze teveel gestressd raakt of bijna een paniek aanval krijgt. Dat werkt niet altijd en soms is alles te veel voor haar en valt ze flauw... Wij zitten dan bij haar, letten op haar en soms likken we haar tot ze weer terug is.
We gaan met haar naar buiten, want zonder ons zou ze het huis niet uitkomen. Ze heeft psychische ziektes, waaronder ernsige agorafobie (straatvrees).

Maar terug naar vandaag, we hebben heerlijk rustig gewandeld vanochtend, Ikzelf kon gelukkig weer los lopen en Gladdich rende vrolijk met ons mee. Hij is soms erg vervelend (vooral die gemene scherpe puppie tandjes van hem!), maar de vrouw en Ikzelf denken dat hij ook een goede PHH wordt als hij groot is.

Vanmiddag zijn we met de hele roedel naar het Zuigerplasbos geweest, de baas ging ook mee! Ikzelf vind het altijd zó fijn als de baas mee wandelt, dan zorgt hij voor de vrouw en kunnen wij zorgenloos rond rennen en overal snuffelen, zonder op de vrouw te hoeven letten.

Nu zijn we weer thuis, Ikzelf ben ingestort op de bank en Gladdich op het hondenkussen, twee heel tevreden slapende Chow Chows.

woensdag 3 januari 2007

Gladdich


en ik ben Gladdich!
ik ben een blauwe korthaar Chow Chow en al bijna 4 maanden oud, nog maar 10 nachtjes slapen en dan ben in vier maanden!!

mijn officiele naam is Bruichladdich Blu of the Royal Club en ik ben op 13 september 2006 geboren in Nieuwendijk.
Helaas heb ik een afwijking aan één oog, waardoor ik wat minder zie, dat heet microphthalmia. Mijn linker oog is daardoor minder ontwikkeld, maar soms zie ik er een klein beetje mee.
Maar mijn mensen vinden dat niet erg, één of twee ogen, lief ben ik toch!

het begin


een nieuw jaar, een nieuw begin!
blogs zijn populair, misschien de hoogste tijd om er zelf ook één te beginnen...
ik weet niet of het wat voor mij is, zo af en toe een stukje schrijven en publiceren, maar als je het niet probeert lukt het zeker niet.

eerst de hoofdrolspelers maar eens voorstellen, de korthaar Chow Chows Chimay en Gladdich, die elk ook hun eigen pagina op mijn website hebben.

Op de foto Chimay, officieel Xin-Feng's Chimayra, zij is een rode korthaar Chow Chow en is twee jaar oud.
Gladdich, voluit Bruichladdich Blu of the Royal Club, is een blauwe korthaar Chow Chow reu, geboren op 13 september 2006, hij is nog een pup.

En verder nog hun mensen, dat zijn Frank en Anita Meulstee