Seroxat

De afgelopen weken waren relatief druk, maar ik was niet in de stemming om er over te schrijven.

Ik hoorde een week of twee geleden dat een vrouw hier uit de buurt zelfmoord gepleegd had. Ik kende haar, niet erg goed, maar we kwamen elkaar wel eens tegen bij het uitlaten van de honden. Zaten (of liepen) dan samen even te praten. Ik wist dat ze ook last van depressie had en ook Seroxat slikte.
Vandaag kwam ik haar partner tegen, hij wandelde met de honden, en hij bevestigde dat ze op 9 februari zelfmoord gepleegd had... Soms dringt nieuws langzaam door, sijpelt het. Ik miste haar al een tijdje, maar het eerste gerucht bereikte mij pas een maand later.

In december hadden we er een paar keer over gepraat. Dat de Seroxat niet meer werkte (en dat volgens haar therapeut niet mogelijk was), ze probeerde er mee te stoppen, maar dat lukte niet.
En gisteren zag ik dat ik in de engelse versie van mijn blog een reactie had gekregen van Bob uit Engeland. Bob schrijft in zijn blog over de bijwerkingen en problemen met Seroxat
Als je meer wilt lezen (in het engels): SEROXAT SUFFERERS - STAND UP AND BE COUNTED.

De gedachten gaan malen... is ze dood door de Seroxat?
Of zijn we zo geprogrammeerd dat er een "schuldige" moet zijn, hebben we het nodig, iemand of iets de schuld te geven?

internet

Een week zonder internet gezeten... We hopen dat dit de laatste keer was dat HetNet ons weer lastig maakte. In juli overgestapt naar XS4ALL, na maanden van problemen bij HetNet. Maar dat was niet het einde van de problemen, twee keer pogingen van HetNet om ons terug te "hoppen", zonder toestemming of medeweten van ons.
Maar we hebben weer internet en nu maar hopen dat we nu van al dat gedoe af zijn .

herinneringen

De afgelopen week bezig geweest met het scannen van foto's. Ik was bezig om ook een foto album van Pandora's leven samen te stellen, maar het aantal digitale foto's van haar was niet groot. Bovendien had mijn vader zijn oude scanner meegebracht op mijn verjaardag en die is beter dan mijn oude exemplaar.

Nu heeft ook Pandora een uitgebreid plekje op onze website gekregen. Pandora was een rode korthaar Chow Chow, de overgrootmoeder van Chimay, ze werd geboren op 12 februari 1996.

De pagina over Pandora's leven heb ik herschreven en nu is er ook Pandora's foto album.

Bitterzoete herinneringen...

Gisteren weer in Naaldwijk geweest, de Remeron werkt wel, maar niet genoeg, dus nu ga ik er Effexor bij slikken. Het zal wel weer een tijdje duren voor ik weer de juiste balans gevonden heb.

weer een jaar ouder

Afgelopen zaterdag 44 jaar geworden, dat ik dat nog mocht meemaken. In mijn gedachten is het leven na 40 altijd een soort schemerzone geweest, onrealistisch, misschien wel ongewenst.

Maar die mijlpaal had ik al in 2003 gepasseerd.

De nieuwe pillen (Remeron) maken me minder depressief, maar ik ben weer véél te makkelijk uit mijn evenwicht te brengen, fobischer, het huis verlaten geeft zenuwen alsof ik een examen moet doen. Gelukkig loopt Frank nu wat vaker mee als ik de Chows uitlaat.

Maar terug naar mijn verjaardag, Franks vader was gelukkig weer een stuk beter. Bij het laatste bezoek ging het duidelijk niet goed met hem, maar zaterdag was het weer ouderwets gezellig. Wel serieus gepraat, maar geen onderhuidse spanning.
Mijn ouders daarentegen waren weer op dreef, een ogenschijnlijk onschuldig onderwerp liep weer vreselijk uit de hand. Ik zou me toch onderhand beter gewapend moeten hebben, maar helaas zelfs nu ben ik nog steeds te makkelijk te raken. Het blijft moeilijk, ons gezin.

en alweer maandag

Vandaag lijkt alles wat lichter als de voorgaande dagen. Ik had zelfs geen energie om hier wat te schrijven.
Maar vandaag begon beter, zelfs weer wat huishoudelijke zaken op orde gekregen. Er liggen sinds de verhuizing nog veel te veel klusjes die gedaan moeten worden. Het laatste jaar in Rotterdam had ik alles flink verwaarloosd en het lukte me niet om daar vóór de verhuizing nog wat aan te doen. Zodoende werd er heel wat Rotterdams stof meeverhuisd en in het afgelopen jaar is het meeste stof wel vewijderd, maar er moet nog wel wat gebeuren.
Sinds de hittegolf in juli was het huishouden er weer regelmatig bij ingeschoten, dat was één van de aanleidingen om met de Seroxat te stoppen... de lethargie.














De avond achter de laptop doorgebracht met het bewerken en uploaden van de foto's die ik afgelopen donderdag gemaakt had.

Twee slapende Chow Chows op de vloer, ze wachten op Frank.
Maandagavond is bridge avond. In mei is hij weer begonnen met bridgen, om in elk geval één avond in de week voor zichzelf te hebben.

Vooruitgang...?

Er lijkt vandaag een beetje vooruitgang in te zitten, het dal wat minder diep.
Zelfs Chimay, mijn barometer op dit gebied, lijkt er tevreden mee.
Alhoewel ik bij het inslapen erg veel onrust voelde, werd ik vanochtend wel wat sneller wakker en kwam ik ook iets sneller op gang.

Het weer was eindelijk ook wat beter, wel erg koud, maar helder en wat zon. Echt Chow-weer, Chimay en Gladdich hebben dan ook een groot deel van de dag in de tuin doorgebracht.

Vanmiddag weer eens de fiets gepakt en een stukje met Chimay gefietst, daar was ze heel blij mee. Alleen op stap met mij, zonder Gladdich, is tegenwoordig ook een uitzondering...
Even naar het sluisje, stukje fietspad, door het Hollandse Hout (het blijft een genoegen om al die mooie huizen en tuinen daar te bekijken!) en weer terug door het uitlaatgebied.


















de route; bekijk het kaartje op Google-Maps

We voelden ons alle twee prettig toen we weer thuiskwamen, Chimay en ik!

borderline

Vandaag de eerste dag met Remeron. Gisteravond voor het slapen gaan de eerste pil ingenomen. Geslapen als een roos. Werd alleen niet uit mezelf wakker toen Gladdich aangaf dat hij er uit moest. En lang nodig gehad om een beetje wakker te worden.
Groot pluspunt: ik kon eindelijk weer gewoon koffie drinken! De laatste weken werd ik daar misselijk van, vreselijk.
De Chows uitgelaten en daarna wat gesurfd op het internet. Via Remeron naar noradrenaline, serotonine, endorfine, automutulatie, borderline persoonlijkheidsstoornis, uiteindelijk bij een blog uitgekomen: livingontheborderline.

Tja borderline, dat was de diagnose alweer een hele tijd terug.
De afgelopen maand weer midden in de emotionele achtbaan doorgebracht en nu zo moe.