Drie weken geleden werd hij opgenomen in het ziekenhuis omdat hij longontsteking en een longembolie had. De eerste dagen leek het nog langzaam beter te gaan, maar de longontsteking kwam terug.
Hij werd op Rotterdam Zuid geboren in 1927, groeide daar op en toen kwam de oorlog...
Op 8 november 1944 werd hij 17 en was daarmee de jongste Rotterdammer die bij de Razzia van Rotterdam werd meegenomen. Over de tijd in Duitsland heeft hij nooit veel willen zeggen, de laatste jaren van zijn leven had hij het er zichtbaar steeds moeilijker mee... de demonen uit het verleden...
Leen Meulstee in zijn jonge jaren
Na de oorlog maakte hij carrière in de scheepvaart, bracht het uiteindelijk tot kapitein in de grote vaart.
Hij trouwde met Jopie Bezemer en ze kregen twee kinderen Maud (1953) en Frank (1961). De snelle carière eiste zijn tol, hij raakte overspannen en werd afgekeurd. Thuis zitten was niets voor hem, dus hij werd havenmeester bij de jachthaven van AquaDelta in Bruinisse. Helaas waren hij en Jopie uit elkaar gegroeid en midden jaren 70 kwam het tot een scheiding.
Leen Meulstee begin jaren 80
Ik leerde hem kennen in 1983 toen mijn relatie met Frank begon. We gingen regelmatig een weekeinde naar Bruinisse en waren daar altijd welkom.
Eind jaren 80 ging hij met pensioen een keerde terug naar Rotterdam.
Hij heeft ruim een jaar bij ons gewoond, toen wij in het grote huis aan de 's Gravendijkwal woonden, maar de ziekte van Frank (Chronisch Vermoeidheidssyndroom) was te veel voor hem om echt van zo dichtbij mee te maken, dus uiteindelijk besloot hij om weer weg te gaan. Hij ging naar de Strevelsweg, een flatje op de 16e verdieping met uitzicht op de Kuip.
Leen Meustee in 2005
De laatste jaren van zijn leven werden opgevrolijkt door de drie geadopteerde Chinese kinderen van vrienden van ons: Nicky, Linde en Maaike waren zijn "geadopteerde kleinkinderen" en elke donderdag ging "Opa Eierkoek" naar ze toe.
Wij waren inmiddels naar Lelystad verhuisd, de eerste jaren kwam hij nog regelmatig hier naar toe, maar na een opname in het ziekenhuis waren zijn krachten dusdanig afgenomen dat hij niet meer zo ver kon reizen.
Het overlijden van Franks moeder, zijn ex-vrouw, greep hem erg aan. Dat zijn zus, Tante Nel, dement werd en opgenomen werd in een gesloten afdeling, was zwaar voor hem.
En nu is hij er niet meer...
Lieve Pa, vaarwel
