Xin-Feng's blog
Belevenissen van Chimay (een korthaar Chow Chow), Ari (een Pekingees) en hun mensen Anita en Frank Meulstee, in Lelystad. Over wandelen met de honden, genieten van de tuin en boeken lezen.
Ons blauwe blafbeest is niet meer... Grote, grijze, geweldige Gladdich ging gisteren naar de Regenboogbrug...
De laatste foto van Gladdich met Eoos
2 opmerkingen:
Ilone
zei
Het is nog steeds niet te bevatten. Die lieve, super enthousiaste Chow die onze harten heeft gestolen is er niet meer. Onze eerste kennismaking met hem zullen we dan ook nooit vergeten. Frank zei: Zitten jullie al? Wij dachten: Ja hoezoe dat dan? Toen werd het al gauw duidelijk Frank liet Gladdich los vanaf de tuindeur en daar kwam hij aanstormen.....regelrecht op schoot. Wat een beest. Heerlijk. Dat was echt voor ons liefde op het eerste gezicht. Ook de keren dat jullie Gladdich en Chimay meenamen op bezoek. Dan kon hij lekker even los rennen na ons eerst helemaal begroet te hebben. Net of hij ons gemist had, zeg maar. Voor ons mooie herinneringen die jullie zeker nog veel meer zullen hebben. Koester deze en vergeet de mindere van de laatste tijd. Rust zacht lieve Gladdich, lekkere blauwe knappe beer.
Dat was hij ook, een lieve, grote, grijze knuffelbeer. En ja, hij had jullie dan ook gemist, Gladdich had zo zijn eigen "speciale" mensen naast ons, waar hij buitengewoon dol op was. Jij en Ben hoorden daar ook bij.
Terug denkend zijn de gedragsveranderingen begonnen rond de tijd dat zijn tweede knieband scheurde. Eerst heel langzaam en de laatste weken steeds sneller. We denken dat hij veel pijn gehad heeft en daar langzaam "gek" van geworden is.
Maar het beeld van de mooie, lieve Chow Chow, die hij daarvoor was, komt gelukkig langzaam weer terug.
Te zijner tijd zal ik een mooie afscheidspagina voor hem maken op de website...
2 opmerkingen:
Het is nog steeds niet te bevatten.
Die lieve, super enthousiaste Chow die onze harten heeft gestolen is er niet meer. Onze eerste kennismaking met hem zullen we dan ook nooit vergeten.
Frank zei: Zitten jullie al? Wij dachten: Ja hoezoe dat dan? Toen werd het al gauw duidelijk
Frank liet Gladdich los vanaf de tuindeur en daar kwam hij aanstormen.....regelrecht op schoot. Wat een beest. Heerlijk.
Dat was echt voor ons liefde op het eerste gezicht. Ook de keren dat jullie Gladdich en Chimay meenamen op bezoek. Dan kon hij lekker even los rennen na ons eerst helemaal begroet te hebben.
Net of hij ons gemist had, zeg maar.
Voor ons mooie herinneringen die jullie zeker nog veel meer zullen hebben.
Koester deze en vergeet de mindere van de laatste tijd.
Rust zacht lieve Gladdich, lekkere blauwe knappe beer.
dank je Ilone
Dat was hij ook, een lieve, grote, grijze knuffelbeer. En ja, hij had jullie dan ook gemist, Gladdich had zo zijn eigen "speciale" mensen naast ons, waar hij buitengewoon dol op was. Jij en Ben hoorden daar ook bij.
Terug denkend zijn de gedragsveranderingen begonnen rond de tijd dat zijn tweede knieband scheurde. Eerst heel langzaam en de laatste weken steeds sneller. We denken dat hij veel pijn gehad heeft en daar langzaam "gek" van geworden is.
Maar het beeld van de mooie, lieve Chow Chow, die hij daarvoor was, komt gelukkig langzaam weer terug.
Te zijner tijd zal ik een mooie afscheidspagina voor hem maken op de website...
Een reactie posten