Het vriest al een aantal dagen, de kale takken van de bomen zijn bedekt met rijp. 
Ook het pampagras en de coniferen zien er prachtig uit met het witte laagje.
Gladdich zou het liefst de hele dag buiten zijn, hij vindt het droge en koude weer heerlijk! Maar het liefst heeft hij ook wat gezelschap en de rest van de familie zit liever binnen. Chimay is nog flink in de rui en heeft dus een wat minder warm bontjasje als Gladdich.
Gladdich heeft wat last gehad van z'n knie rechtsachter, maar zo te zien is het (nog) geen gescheurde knieband. Het was wat erger met het natte weer eerder deze maand. We proberen nu met rustige, maar wel redelijk lange wandelingen zijn spieren wat sterker te maken en het gaat vooruit. We hebben wel genoeg gescheurde kniebanden voor de rest van ons leven gehad met Nemo en Pandora!Het dagelijkse leven is wat veranderd nu Frank een baan heeft. Gisteravond zat ik nog te denken wat een wereld van verschil met een jaar geleden!
De nacht van woensdag op donderdag werkte Frank, donderdagmiddag hadden we een afspraak bij de psychiater in Naaldwijk en zijn daarna bij mijn ouders geweest en gisteren (vrijdag) is Frank nog naar Rotterdam geweest, naar z'n vader en daarna een avondje in café Haagse Bluf (waar een hoop bekenden waren). Een jaar geleden was dit absoluut niet mogelijk geweest, was alleen het bezoek aan Naaldwijk en aan mijn ouders al vermoeiend genoeg geweest en had Frank een week nodig gehad om daar van bij te komen. Dat twee keer een half pilletje Ritalin per dag zo'n verschil kan maken....
Zelf begin ik er nu aan te wennen dat Frank zo af en toe een nacht niet thuis is. Het helpt enorm dat er wat mensen in de buurt zijn die ik in geval van nood kan bellen. Dat is nog niet nodig geweest, maar het idee dat het kan is al erg rustgevend.
