De afgelopen weken waren relatief druk, maar ik was niet in de stemming om er over te schrijven.
Ik hoorde een week of twee geleden dat een vrouw hier uit de buurt zelfmoord gepleegd had. Ik kende haar, niet erg goed, maar we kwamen elkaar wel eens tegen bij het uitlaten van de honden. Zaten (of liepen) dan samen even te praten. Ik wist dat ze ook last van depressie had en ook Seroxat slikte.
Vandaag kwam ik haar partner tegen, hij wandelde met de honden, en hij bevestigde dat ze op 9 februari zelfmoord gepleegd had... Soms dringt nieuws langzaam door, sijpelt het. Ik miste haar al een tijdje, maar het eerste gerucht bereikte mij pas een maand later.
In december hadden we er een paar keer over gepraat. Dat de Seroxat niet meer werkte (en dat volgens haar therapeut niet mogelijk was), ze probeerde er mee te stoppen, maar dat lukte niet.
En gisteren zag ik dat ik in de engelse versie van mijn blog een reactie had gekregen van Bob uit Engeland. Bob schrijft in zijn blog over de bijwerkingen en problemen met Seroxat
Als je meer wilt lezen (in het engels): SEROXAT SUFFERERS - STAND UP AND BE COUNTED.
De gedachten gaan malen... is ze dood door de Seroxat?
Of zijn we zo geprogrammeerd dat er een "schuldige" moet zijn, hebben we het nodig, iemand of iets de schuld te geven?